Juan Ignacio Marin doktoreak haurrentzako exoeskeletoarekin egindako entrenamendu intentsiboak garuneko paralisia eta garapen psikomotorraren beste nahasmendu espezifiko batzuk dituzten haurrengan duen inpaktua ebaluatu zuen. Aita Menni Ahizpa Ospitalarioen profesional talde batek aurkeztu zituen Aspace Gipuzkoarekin eta Gipuzkoako Foru Aldundiarekin lankidetzan egindako azterlanaren emaitzak, Errehabilitazio eta Medikuntza Fisikoko Espainiako Elkartearen 62. Kongresuan.
Maiatzaren 15etik 17ra, Errehabilitazio eta Medikuntza Fisikoko Espainiako Elkartearen (SERMEF) Kongresua egin zen Madrilen. Kongresuaren 62. edizio honetan, mediku elkarteak bere profesionalen espezialitatearen balio zientifikoa nabarmentzen jarraitu zuen. Ekitaldiak hainbat ezagutza arlotako azken berrikuntzak partekatzeko balio izan zuen, eta horren barruan, beraz, ikerketari, garapen teknologikoari, prestakuntzari eta beste estrategia batzuei buruzko berrikuntzei dagokienez, horien artean kudeaketa, antolamendu asistentziala eta herritarren partaidetza.
Testuinguru horretan, Aita Menni Ahizpa Ospitalarioen Kalte Zerebralaren Zerbitzuko Medikuntza Fisikoan eta Errehabilitazioan espezialista Juan Ignacio Marinek ‘Haurrentzako exoeskeletoarekin egindako entrenamendu intentsiboak garuneko paralisia eta garapen psikomotorraren beste nahasmendu espezifiko batzuk dituzten haurrengan duen inpaktua’ azaldu zuen. Aita Menni Ahizpa Ospitalarioen Kalte Zerebralaren Zerbitzuko profesional talde batek egin du aleatorizatu gabeko prospekzio kontrolatuko azterlan hori, Aspace Gipuzkoarekin eta Gipuzkoako Foru Aldundiarekin lankidetzan. Taldearen barruan daude, halaber, Marin doktoreaz gain, Irma Garcia eta Nerea Meabe fisioterapeuta pediatrikoak eta Jose Ignacio Quemada doktorea.
Lanaren helburu nagusia funtzio motor larria hobetzea eta ariketara egokitzea izan zen, baita esku hartzearen osteko efektuen iraunkortasuna ebaluatzea ere. Azterlanaren diseinua prospektibo kontrolatua eta aleatorizatu gabea izan da, eta 20 haur hartu zituen (14 garuneko paralisiarekin eta 6 garapen psikomotorraren beste nahasmendu batzuekin). Sei astez, parte hartu zuten haurrek astean 4 saioko programa egin zuten, saio bakoitza 65 minutukoa, Marsi Bionicsen ATLAS-2030 exoeskeletoa erabiliz, ibileraren modalitate guztietan.
Funtzio motor larria ebaluatzeko, 88 itemeko Gross Motor Function Measure erabili zen (GMFM-88), funtsezko hiru unetan: hasieran, 6 astera eta programa hasi eta 12 astera.
Haur bakoitza ariketara nola egokitzen den neurtzeko, saio bakoitzean pauso kopurua eta gailua erabiltzeko modua erregistratu ziren. Jasotako datuak itxaropentsuak dira: GMFM-88ren puntuazio osoak hobekuntza esanguratsuak erakutsi zituen 12 aste iraun zuen esku hartzea amaitzean. Halaber, modu automatikoan eta mugitzeko asmotan egindako urratsen kopurua nabarmen handitu zen 6 astera, nahiz eta ez zen intentsitate berarekin mantendu 12 astera.
Ondorioz
Marin doktoreak adierazi zuenez, azterketaren aurkikuntzek iradokitzen dute ATLAS-2030 exoeskeletoarekin entrenamendu intentsiboa egiteak, garuneko paralisia eta garapen psikomotorraren beste nahasmendu batzuk dituzten haurrei ariketa egitera ahalik eta ondoen egokitzen laguntzeaz gain, eragin positiboa duela funtzio motor larrian, eta horrek esku hartzetik gutxienez 12 astera arte irauten duela. Horrez gain, datuek adierazten dute lorpenak mantentzeko nolabaiteko esku hartze bat ere behar dela. Emaitza horiek ATLAS-2030ek populazio pediatrikoarentzat estrategia terapeutiko intentsibo eta eraginkor gisa duen potentziala babesten dute.
Azterlanak teknologia aurreratuak esploratzen eta garatzen jarraitzearen garrantzia azpimarratzen du, garuneko paralisia eta antzeko patologiak dituzten haurren behar terapeutikoei ekiteko.
