Duela zenbait urtetatik, legediak azpimarratzen du produktu, inguru edo zerbitzu orok irisgarriak izan behar dutela pertsona guztientzat. Horrela, irisgarritasuna eskubide bihurtzen joan da, eta baita botere publikoek desgaitasuna duten pertsonen ez bereizkeria bermatzeko duten ekintza positiboko moduetako bat ere.
Hala ere, errealitatea oso urrun dago irisgarritasun unibertsala lortzetik. Mª Luisa Goikoetxea, Bilboko Aita Menni Neuroerrehabilitazio Zentroko pazienteetako bat, lotsaz gorritzen ari da RENFE, trenen irisgarritasun-faltarengatik. Urduñan bizi da eta astean hirutan joan behar du errehabilitaziora. Iktus bat izan zuen duela bi urte, eta orduz geroztik ez dio lanari utzi, ondorioak gainditzeko.
Medikua da lanbidez, eta nekaezina da garuneko lesioaren kontrako borrokan. Gauza bera irisgarritasun unibertsala lortzeko borrokan: Isabel Sánchez Roblesek, Bizkaiko Foru Aldundiko Gizarte Ekintza Saileko buruak, eta Jon Etxebarriak, Gizarte Laguntzako Foru Institutuko kudeatzaileak, hartzea lortu du. Horrez gain, Soledad Becerril Arartekoak erantzutea lortu du, hala ere, mezu elektronikoan adierazitakoa ez da oso pozgarria izan.
Komunikabideetatik jakin du RENFEk ez duela oraingoz Urduñako geltokia irisgarria egingo. Tren bakoitzaren bagoi bakar batek arrapala edo plataforma jasotzaile bat izatearekin konformatuko litzateke, norbaitek gurpil-aulki, scooter edo haur-kotxe bat igo behar izango balu trenera makinista batek eragin diezaion.
Krisiak eta inbertsioak egiten direnean arazo honen aurrean kontzientzia faltak pertsona askoren bizitza mugatzen dute. Mª Luisak taxiz egin behar ditu bidaia guztiak (40 kilometro ditu Urduñatik Bilbora), edo bere senarraren eta semearen laguntza behar du, handia ez dena, lan egitera edo ikastera joan behar dutelako, kotxez eraman eta ekartzeko. Badaki zer den hiru asteko koma baten ondoren itsu esnatzea; bere bizitza goitik behera aldatu da. Badaki zer den funtzionaltasuna milimetroz milimetro berreskuratzeko borrokatzea, gero eta autonomia handiagoa izateko. “Hasieran hil baino ez nuen nahi egin –gogoratu du-. Gaur egun, lortu dudan guztia Aita Menniri zor diot. Badakit pazientzia izan behar dudala, eta borrokatzen jarraituko dut irtenbide bat aurkitu arte”.
Ez du erraza izango, baina borrokatzen jarraituko du. Eta ez dago bakarrik. Sinadurak biltzeko Change.org plataforman dagoeneko 112.000 pertsonak baino gehiagok sinatu dute haren eskaera. Sinaduren bilketak irekita jarraitzen du Change.org web-orrian.
Menni Saretik Mª Luisari eta garraiobide publikoei irisgarritasun unibertsala bermatzeko beharrezkoak diren egokitzapen-neurriak hartzea eskatzen ari diren pertsona eta erakunde guztiei lagundu nahi diegu.
